ŻYCIOWO ?ZIELONI? DAJĄ SOBIE RADĘ!
- Szczegóły
- Odsłony: 2338
Interesująco napisana opowieść o bardzo młodych ludziach w wieku gimnazjalnym, którzy wchodzą w świat problemów nie zawsze odpowiednich do ich psychicznego rozwoju.
Na powieść składa się 11 luźno ze sobą powiązanych historii, a każda z nich to mały dramat zakończony przeważnie happy endem. Mamy więc tu młodych bohaterów, dziewczęta i chłopców, którzy w swoim krótkim jeszcze życiu nie zawsze mogą się odnaleźć. Głównym tego powodem jest boląca ich samotność i brak zainteresowania ze strony dorosłych. Pisarka porusza ważne problemy, takie jak nieobecność matki w życiu dziewczyny, strach przed reakcją rodziców, wstyd przed otoczeniem z powodu domowych kłopotów, niepełnosprawność chorej na downa siostry, śmierć nienarodzonego i oczekiwanego rodzeństwa, rozwód rodziców, relacje syna z ojcem, presja rówieśników, kompleksy chłopaka względem brata. Opowieści te łączy rodzące się uczucie do koleżanki, kolegi, poszukiwanie bliskości, przyjaźni. Każdy z bohaterów powieści, mimo tytułowej niedojrzałości (stąd zielone kasztany) próbuje swój problem rozwiązać w inny sposób. Okazuje się, że zawsze znajdzie się jakaś pomocna dłoń i jakiś pomysł na wyjście z kłopotliwej sytuacji. Czasem to rozwiązanie przychodzi za radą dorosłych, czasem ze strony rówieśników. Optymistyczne jest to, że zawsze znajduje się wyjście, że może nie jest tak źle, jakby się zdawało. Czasami problem jest wyolbrzymiony przez młodego, zagubionego człowieka. Pisarka kreśląc losy bohaterów uzmysławia czytelnikowi, że wystarczy szczere wyznanie, prosta rozmowa.
Portrety psychologiczne bohaterów, mimo opisanych komplikacji życiowych, są skonstruowane wyraziście. Łatwo możemy zorientować się, co jest przyczyną zewnętrznych i wewnętrznych konfliktów. Ponieważ czytelnik w tych prostych opowieściach z zainteresowaniem śledzi źródła i przebieg konfliktowych sytuacji, tym bardziej zaskakuje go puenta opowieści.
Dodatkowym atutem powieści i ciekawym zabiegiem zastosowanym przez pisarkę jest różnorodność narracji. Mamy więc tu zarówno wszechwiedzącego narratora, jak i narrację w pierwszej osobie, blog internetowy i komentarze do postów, listy do nienarodzonej siostry (jako wewnętrzny monolog), wreszcie wyznanie.
Naczelnym motywem wszystkich opowieści są zielone kasztany symbolizujące niedojrzałość bohaterów, ich niepewność we wchodzeniu w życie i podkreślanie, że młodość, w ich wypadku jeszcze dziecięcość, aczkolwiek już krytyczna wobec świata, jest piękna i że niedługo te kasztany będą spadać jeszcze bardziej piękne. Książka wyróżniona w konkursie Literackim im. Kornela Makuszyńskiego w 2014 r. oraz nagrodzona w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren zorganizowanym przez Fundację „ABC XXI – Cała Polska czyta dzieciom”.
Barbara KosmowskaPortrety psychologiczne bohaterów, mimo opisanych komplikacji życiowych, są skonstruowane wyraziście. Łatwo możemy zorientować się, co jest przyczyną zewnętrznych i wewnętrznych konfliktów. Ponieważ czytelnik w tych prostych opowieściach z zainteresowaniem śledzi źródła i przebieg konfliktowych sytuacji, tym bardziej zaskakuje go puenta opowieści.
Dodatkowym atutem powieści i ciekawym zabiegiem zastosowanym przez pisarkę jest różnorodność narracji. Mamy więc tu zarówno wszechwiedzącego narratora, jak i narrację w pierwszej osobie, blog internetowy i komentarze do postów, listy do nienarodzonej siostry (jako wewnętrzny monolog), wreszcie wyznanie.
Naczelnym motywem wszystkich opowieści są zielone kasztany symbolizujące niedojrzałość bohaterów, ich niepewność we wchodzeniu w życie i podkreślanie, że młodość, w ich wypadku jeszcze dziecięcość, aczkolwiek już krytyczna wobec świata, jest piękna i że niedługo te kasztany będą spadać jeszcze bardziej piękne. Książka wyróżniona w konkursie Literackim im. Kornela Makuszyńskiego w 2014 r. oraz nagrodzona w III Konkursie Literackim im. Astrid Lindgren zorganizowanym przez Fundację „ABC XXI – Cała Polska czyta dzieciom”.
SEZON NA ZIELONE KASZTANY
Warszawa: Nasza Księgarnia, 2013