4 lutego 2015 roku minęła 510 rocznica urodzin tego znakomitego renesansowego pisarza. Publicystyczny pazur i mądrość Reja ujawnia się nawet w pamiętanym przez każdego Polaka dwuwierszu: „A niechaj narodowie wżdy postronni znają, / iż Polacy nie gęsi, iż swój język mają”. Ale odczytajmy jeszcze fragment z „Krótkiej rozprawy między trzema osobami, Panem, Wójtem i Plebanem”:

„Wierę, z seymu nic naszego,
nie słychamy nic dobrego.
Już to kielka niedziel bają,
a w niwczym się nie zgadzayą”.

Tym, którzy mają kłopoty z odczytaniem staropolszczyzny, objaśniamy, że można by go przełożyć na bliższą nam polszczyznę w taki sposób:

„Zaprawdę, przecież z sejmu naszego,
nie słyszymy nic dobrego:
Już to kilka tygodni bają,
A w niczym się nie zgadzają”.

I dalej:

„Podobno jako i łoni [zeszłego roku]
Każdy na swe skrzydło goni [obraca na swoją korzyść];
Pewnie pospolitej rzeczy
Żadny tam nie ma na pieczy [żadnego dobro wspólne nie obchodzi]”.

Tylko język się tu zestarzał, ale obserwacje i refleksje są jak najbardziej aktualne. Po 500 latach!

 A zanim obejrzycie Państwo zdjęcia w galerii poniżej (to rodzaj wirtualnej „wycieczki”), dwa słowa o nagłowickim dworku. Dziś w miejscu dawnego dworu Mikołaja Reja stoi dworek wybudowany przez szmbelana królewskiego Kacpra Walewskiego w latach 1798-1800, stąd ten klasycystyczny styl. Renesansowego poetę pamiętają może tylko niektóre dęby, które rosną w otaczającym dworek parku. Legenda głosi, że niektóre z nich sadził sam Imć Mikołaj Rej. Zachęcamy Państwa do odwiedzenia tego uroczego miejsca w czasie tegorocznych wakacji! Warto! Mają tam świetne i tanie noclegi!

Przed zmianą regulaminu Biblioteki wypożyczanie płyt i filmów z Fonoteki warunkowało wpłacenie kaucji. W związku z nowymi uregulowaniami, które znoszą kaucję za wypożyczanie zbiorów, informujemy, że czytelnicy mogą odbierać w Fonotece wpłacone przez siebie kaucje do 31 grudnia 2015 r. Po tym terminie wszystkie nieodebrane kaucje zostaną przekazane na fundusz czytelniczy biblioteki.

Lucilla Kossowska – artystka, malarka, aktywistka, pedagog Instytutu Edukacji przez Sztukę-IEPS. Doktorantka na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, sekretarz zarządu InSEA – Międzynarodowego Stowarzyszenia Wychowania przez Sztukę, członkini Związku Polskich Artystów Plastyków w Opolu i Warszawie (Interdyscyplinarna sekcja Młodzi Sztuką). Ukończyła studia podyplomowe na wydziale malarstwa na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (2002) i kursy malarstwa w Instytucie Sztuki w San Francisco, USA (1999). Realizuje m.in. program autorski „Angielski przez Sztukę”™. Jest autorką ponad 45 wystaw indywidualnych i grupowych w kraju i za granicą, m.in. w Meksyku (Museo MARCO Monterrey), Kolumbii (Galeria Akademii Sztuk Pięknych w Kartagenie) Europie (m.in. Parlament Europejski w Strasburgu, Galeria Miejska w Poznaniu, Galeria Sztuki Współczesnej w Opolu). Zrealizowała ponad 60 autorskich warsztatów twórczych w kraju i za granicą, m.in. dla Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu, Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w Warszawie, Biura Wystaw Artystycznych BWA w Katowicach, Muzeum Śląska Opolskiego i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Opolu.

Artystka o wystawie:
„W moich najnowszych pracach z cyklu Imaginarium tożsamości, do których zaliczają się również prace z cyklu Emocje, poszukuję odpowiedzi na pytanie, kim jestem. Tożsamość rozumiem za Baumanem jako zadanie, które realizuje jednostka poprzez swoją biografię. Swoje zadanie twórczej biografii rozwiązuję w formie malarskiej ekspresji. Tak więc pozwalam płynąć obrazom wewnętrznym, wypływać z głębi: wyobraźni, podświadomości, archetypów i żywiołów, aby mogły wyłonić się z materii malarskiej koloru, faktury, waloru i uprzedmiotowić. Jest to pracochłonny proces polegający na budowaniu i usuwaniu warstw laserunków w stanie otwartego umysłu, bez woli kontrolowania zjawiska. Poddawanie się procesowi, wyciszenie świadomości, działanie spontaniczne wydobywa na światło dzienne tę wyobrażeniową i zmysłową otoczkę, jaką jest imaginarium tożsamości. Zapraszam do obejrzenia rezultatów”.

Gratulacje! Oto nagroda za świetne rozwiązanie zadań – elektroniczna wersja reprintu „Karaluchów”. Autorem faksymilowanego dziełka jest sam Stanisław Ignacy Witkiewicz, zwany Witkacym. W czasie, kiedy pisał ten utwór, domownicy zwali go pieszczotliwie Kaluniem, a ojciec po prostu „Staśkiem”. Dramacik „Karaluchy” ośmioletni Staś Witkiewicz odbił na domowej drukarence. Zachowały się dwa, może trzy egzemplarze – jeden z nich opublikowaliśmy w formie reprintu z kolegą Pawłem Pietrzyńskim na 100-lecie urodzin Witkacego w 1985 r. Na rok 2020 przypada rocznica 135. Jest więc okazja, by ponownie ten druczek przypomnieć. Macie tu Państwo wszystko, czym ta edycja dziecięcego dziełka została opatrzona, a więc wyimki z listów ojca, dotyczące dziecięcej twórczości „Staśka”, zdjęcie autora itd. Może Państwa ten szczególny okaz dziecięcego „drukarstwa” ucieszy... Widać na nim wszystkie cechy domowego druku gumowymi, zabawkowymi czcionkami, ale i tak jest świadectwem niezwykłej twórczej pasji przyszłego pisarza... A plik PDF z reedycją „Karaluchów” jest tutaj

Jacek Czarnik

Lata 50. XX wieku. Ten starszy pan, który ogląda książki w peerelowskiej księgarni, ma już za sobą dwie epoki literackie... Zawsze był w panteonie polskiej literatury, wielbiło go kilka pokoleń czytelników, a poeci kilku generacji uznawali go za swojego patrona...

1. Aleksander Wat
2. Antoni Lange
3. Leopold Staff

Ten łucznik był bohaterem średniowiecznych legend, ale jego imię rozsławiła powieść Howarda Pyle'a. Pomnik jest usytuowany na terenie angielskiego zamku Nottingham, który jest miejscem akcji wielu przygód wodza bandy koczującej w lesie Sherwood. Jak nazywano tego uwielbianego przez lud banitę? 1. Wilhelm Tell

Oto staroświecki żołnierz – jedna z głównych postaci słynnej powieści, której bohaterowie trzymają się zasady „Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Siedzi z tyłu paryskiego pomnika autora „Hrabiego Monte Christo”. Jak się ten żołnierz nazywa? 1. Atos