Ludwik Flaszen
GROTOWSKI & COMPANY. ŹRÓDŁA I WARIACJE
Jest nas wielu – tych, którzy będą Ludwikowi Flaszenowi za tę książkę wdzięczni. Nie znajduję w niej choćby jednego zbędnego słowa. Zwięzłość jej stylu nas porusza. Głos jej zbuntowanego i przenikliwego autora niewątpliwie wyrasta z milczenia. Jego humor ma uśmiech tego, kto za chwilę zamilknie. To księga teatralnej mądrości. Flaszen zmierza wprost do sedna problemu, nie oglądając się na resztę. Tym sednem jest użyteczność teatru w naszym życiu – światło i kpina, które do niego wnosi. Reszta to chwała i jej cienie. Chwała i cienie należą do przygody, dziś legendarnej, którą Ludwik Flaszen zainicjował, zapraszając do swego boku młodego reżysera, jeszcze studenta, aby wspólnie poprowadzić niewielki, mało znaczący teatr na polskiej prowincji. Tym młodym uczniem był Jerzy Grotowski, który później stał się jego „nauczycielem”. Działo się to dawno temu, w roku 1959.
Eugenio Barba

Tom, zredagowany przez Monikę Blige i opracowany graficznie przez Barbarę Kaczmarek, stanowi bezcenne dopełnienie wydanych niedawno Tekstów zebranych Jerzego Grotowskiego. Zawiera klasyczne publikacje Ludwika Flaszena związane z działalnością Teatru Laboratorium i Grotowskiego, dziś trudno dostępne, uzupełnione o teksty późniejsze, niektóre zupełnie nowe, i o zapisy rozmów. Barwne świadectwo PRL-owskiej rzeczywistości, świetnie uchwyconej i błyskotliwie analizowanej, a także poruszający autoportret autora na emigracji. (Mirosław Kocur: „Adwokat diabła”, Teatralny.pl, z 10 listopada 2014)