Lucinella

Lore Segal – (ur. 1928r.) amerykańska powieściopisarka, tłumaczka, wykładowczyni, autorka książek dla dzieci. W 2008 roku została finalistką nagrody Pulitzera za książkę Shakespeare's Kitchen. Jej recenzje ukazywały się w „The New York Times Book Review”, a jej opowiadania w „The New Yorker”. Jej opowiadanie The Reverse Bug znajduje się na liście najlepszych amerykańskich opowiadań. Do tej pory na język polski przetłumaczono jedynie jej nowelę Lucinella. (źródło: https://www.mhpbooks.com/lore-segal/biography/)

Książka autorstwa Lore Segal to eksperyment literacki, w którym autorka bawi się formą, zupełnie porzucając klasyczne rozumienie książki koncertującej się wokół pewnej konkretnej fabuły. Porzuca znane nam fasady literatury, miesza klasyczne porządki, łączy rzeczywistość z fantazją. Sceny, które ukazują się oczom wyobraźni czytelnika, są nieco zmącone. Zdają się być iluzją, delirium po słono zakrapianym przyjęciu. Jesteśmy świadkami niekończących się spotkań towarzyskich skupiających grupę artystów słynnej kolonii pisarskiej Yaddo pod Nowym Jorkiem.
 

Ossolineum, 2018
 
Lucinella stanowi satyrę na środowisko literackie, autorka bezlitośnie odsłania przed czytelnikami jego obłudę, przywary i zepsucie. Segal zwraca uwagę na to, jak narcystyczne bywają elity artystyczne, których przedstawiciele stale muszą udowadniać swoją wielkość sobie oraz światu. Wszyscy gotują się we własnym sosie pochlebstw, udawanej życzliwości, skrytej zawiści. Jednocześnie, nieustannie umęczeni cierpieniem, związanym z oceną ich twórczości, świat własnej wartości opierają na ilości złożonych do aplauzu rąk. Natomiast krytycy jak wyrocznia nagradzają laurem tych, którzy mogą żyć w blasku chwały miłościwie nam panującego Pulitzera. W takiej formie książka mogłaby pozostać jedynie prześmiewczą wizją literackiego światka. Jednak dla Lore Segal rozbawienie czytelnika jest jedynie pretekstem, aby przybliżyć się do istoty tego, czym właściwie jest twórczość.
 
Bardzo częste pytania, jakie dziennikarze zadają przy okazji wywiadów z autorami książek, dotyczą procesu twórczego. Zwykły śmiertelnik, nie-pisarz, nierzadko pragnie dowiedzieć się, co warunkuje stworzenie dzieła, czy istnieją jakieś magiczne rytuały, które stosują artyści – niczym piłkarze, którzy czynią znak krzyża przed wejściem na murawę. Dlaczego ludzi tak bardzo interesuje to, przy jakim biurku, o czym i w jakich godzinach piszą Wielcy Literaci? Przebieg powstawania tekstu zawsze będzie zakładał pewną tajemnicę, sugerował istnienie mitycznej weny, walki autora z samym sobą aż po urodzenie dzieła w bólach egzystencjalnych. Akt twórczy niesie za sobą pewną stratę, artysta w pewnym sensie zatraca siebie, by wypełnić szczeliny, które wiodą go w procesie kreacji. Lucinella to ekscentryczna opowieść o równie oryginalnych bohaterach, którą polecam czytelnikom nieobawiającym się sięgać po niekonwencjonalną literaturę. Autorka zachwyca stylem opowieści, niezwykle świeżym, bajkowym, ale też błyskotliwym, dowcipnym i przenikliwie ironicznym. Dla bardziej wnikliwych i zaznajomionych czytelników ciekawym będzie fakt umieszczenia w Lucinelli fragmentów znanych dzieł, wielu aluzji i nawiązań literackich.

Monika Knap, urodzona wrocławianka i lokalna patriotka, bibliotekarka, absolwentka Etnologii i Antropologii Kulturowej, Archeologii oraz Konserwacji Zabytków Drewnianych. Obszar zainteresowań: antropologia współczesności, antropologia rzeczy, współczesne rzemiosła, historia meblarstwa i designu, teoria kultury. Miłośniczka książek i klasyków filmowych, właścicielka psiego adopciaka.? Recenzowana powieść jest w naszych zbiorach.