Nie ma drugiej takiej, jak Ty
Violetta Nowakowska ? wrocławska dziennikarka, pisarka i publicystka, autorka kilkunastu książek dla dzieci i dorosłych. W kręgu jej zainteresowań znajdują się problemy społeczne, ekologia, zwierzęta i życie rodzinne.
?No i zobacz, każdy myśli, że ma takie oryginalne życie,
a w gruncie rzeczy jakie te nieszczęścia są do siebie podobne?.
V. Nowakowska, Nie ma takich kobiet
Dziesięć różnych historii, dziesięć różnych kobiet ? każda inna, lecz każda tak samo silna, dojrzała i doświadczona. Wypuszczona na rynek przez wrocławskie wydawnictwo Warstwy książka Nie ma takich kobiet to biografie mieszkanek Dolnego Śląska, przedstawione w pełen życia, zbeletryzowany sposób. Utwór można scharakteryzować jako reportaż literacki; znajdziemy tutaj rozmaite historie, m.in. artystki, która zajmuje się malowaniem zmarłych, tłumaczki poezji z języka jidysz, profesor językoznawstwa Uniwersytetu Wrocławskiego badającej listy samobójców, a także kobiet pracujących we wrocławskim zoo: opiekunki szympansów oraz porządkowej w szalecie. Czy już informacja o tym, czym się zajmowały, nie brzmi jak zachęta, by poznać je bliżej?
Początkowo celem książki było przedstawienie różnych profesji, ale tekst wykroczył zdecydowanie poza ramy suchej relacji i zbieraniny faktów. Violetta Nowakowska zburzyła bariery pozorów, zauważyła szczegóły, których nie dostrzegłby zwykły obserwator, a które składają się na obraz całego człowieka. Trudno oderwać się od rozmów o poszukiwaniu siebie, wytrwałości, sile, wzlotach i upadkach. Bez problemu można zauważyć przede wszystkim różnice, ale i podobieństwa w postrzeganiu radości, smutków, podejściu do niełatwych tematów życia i śmierci. Książka, poprzez naświetlenie dramatu i zawiłości życia, pokazuje, jaką zdolnością przezwyciężania trudności obdarzone zostały bohaterki. Dzięki niej potrafią mimo wszystko podążać swoją drogą i czerpać z codzienności jak najwięcej. W swoim reportażu V. Nowakowska opisała nie tylko kobiety, które poznała osobiście, lecz również te, które dawno odeszły. Za sprawą publikacji pamięć o nich przetrwa w sercach czytelników, opowieści bowiem zapadają głęboko w pamięć.
Poznając historie kobiet, dowiadujemy się także sporo o samej autorce, której zaangażowanie, emocje i oddanie sprawiają, że staje się postacią równie ważną jak bohaterki. Poświęca im wiele czasu, rozmawia jak z przyjaciółkami, w taktowny, lecz nie wymijający sposób porusza trudne tematy. Udaje jej się przebić przez mur w postaci stwierdzenia: ,Nie pisz o mnie, pisz o tym, co się działo dookoła?. Język utworu jest bardzo barwny, literacki, autorka posługuje się licznymi skojarzeniami, co wpływa na dużą płynność czytania, ale równocześnie nie niweczy idei reportażu.
Chciałoby się, żeby ta książka dała początek kolejnym takim opowieściom ? o innych kobietach, w innych miejscach. Jest wiele inspirujących historii, które tylko czekają na odkrycie, i równie dużo czytelników czerpiących z nich motywację.
Dagmara Bojko