? Boska Komedia
Dante Alighieri
Wydawnictwo Literackie, 2021
Nowe, wyjątkowe, najbliższe oryginałowi tłumaczenie ?Boskiej Komedii? Dantego. // Relacja z najbardziej śmiałej i bogatej podróży w dziejach ludzkości ? wędrówki po zaświatach. // Polscy czytelnicy mają do dyspozycji wiele tłumaczeń tego dzieła ? pięknych, poetycko porywających, ale pokazujących wyłącznie w przybliżeniu to, co dla samego Dantego-poety było nie mniej ważne od poetyckości: to, co zobaczył, poznał, usłyszał, przeżył w zaświatach Dante-wędrowiec, bohater własnego poematu.
Dante ? zdaniem tłumacza ? nigdzie nie napisał, że świat, o którym opowiada, był snem, czy przestrzenią wyobraźni. Autor Boskiej komedii w niemal każdym wersie zaświadcza, że nie jest fantastą, lecz świadkiem, obserwatorem, reporterem. I jeśli wierzyć tej perspektywie, w 1321, roku śmierci Dantego, w którym ukończył dzieło, ludzie żyjący na ziemi dostali od niego jedyne w historii świadectwo wędrówki przez całe zaświaty, od początku do końca. // Jedyny taki przekład ?Boskiej Komedii?, w którym nie są ważne piękne gładkie rymy, lecz sensy i szczegóły znaczące dla ?reporterskiej wędrówki Dantego?. // Wydanie jest wzbogacone fotografiami Jacka Poremby. (z noty wydawcy)
? Jeżeli t=0
Italo Calvino
PIW Państwowy Instytut Wydawniczy, 2021
Przywracamy autonomię zbiorkowi opowiadań Itala Calvina ?Jeżeli t = 0?, wydanemu niegdyś w Polsce w ramach ?Wszystkich opowieści kosmikomicznych?, co dotkliwie pozbawiło go podmiotowości. W oryginale został opublikowany w roku 1967 jako osobny tomik i stał się punktem granicznym twórczości Calvina: między nurtem prozy fantastyczno-naukowej a literaturą eksperymentalno-kombinatoryczną. Stanowi zbiór jedenastu opowiadań w trzech autonomicznych częściach. Pierwsza ma za przedmiot mitologię naukowych hipotez; narracja drugiej części prowadzona jest według zasad fizyki kwantowej, gdzie każdy odcinek czasu rozwidla się i stanowi zapowiedź alternatywnych wariantów; część ostatnia ma charakter dedukcyjny. Punktem wyjścia dla Calvina są paradoksy, jak ten, od którego pochodzi tytuł tomu, czy paradoks strzały Zenona z Elei. (z noty wydawcy)
? Noce i dnie. Tom 1 i 2
Maria Dąbrowska
[seria:] Biblioteka Narodowa
Wydawnictwo Ossolineum, 2020
Jeden z najwybitniejszych utworów polskiej prozy realistycznej z XX wieku. // Powieść skupia się na historii dwóch rodzin - Ostrzeńskich i Niechciców. Wydarzenia mają miejsce w okresie od wybuchu powstania styczniowego do rozpoczęcia pierwszej wojny światowej. Książka stanowi jednocześnie interesujący opis przemian, jakie dokonywały się w społeczeństwie zamieszkującym polskie ziemie. W swojej twórczości literackiej Maria Dąbrowska opierała się na własnych obserwacjach i tworzyła studia psychologiczne ukazujące ludzi pochodzących z nizin społecznych. (z noty wydawcy)
? Ulisses
Joyce James
[wydawnictwo:] Officyna, 2021
Od premiery najważniejszego dokonania Joyce?a mija w 2022 roku sto lat. Jak przystało na arcydzieło, ?Ulisses? obrósł w tym czasie wielką legendą. Mówi się o nim, że to majstersztyk literackiego modernizmu, najdoskonalsza artystycznie powieść, jaką kiedykolwiek napisano, najtrudniejsza w lekturze (i przekładzie) książka świata, księga ksiąg, zawierająca całą wiedzę ludzkości, powieść z kluczem albo powieść szyfr, kryjąca tajemne treści. Niektórzy komentatorzy twierdzą nawet, że literatura przed tym utworem i po nim to dwa odrębne światy. ?Ulissesa? ustawiono więc na piedestale i koturnach, do wtóru łatwo wpadających w ucho opinii o jego elitaryzmie, dlatego wciąż otacza go sława utworu wybitnie nieprzystępnego językowo i erudycyjnie. Owszem, niesie on i takie filozoficzno-dyskursywne cechy czy wartości, jest jednak dziełem otwartym, wielowarstwowym, które da się odbierać również jako realistyczną, tragikomiczną opowieść o zwykłym ludzkim losie, zrozumiałą pod każdą szerokością geograficzną. Lektura dublińskiej epopei to porywająca przygoda ? intelektualna, choć jednocześnie ludyczna, podobna do tej, jaką okazało się jej tłumaczenie, gdyż powieść tę można czytać również dla rozkoszy czysto estetycznych i emocjonalnych, płynących z obcowania z giętkim, pasjonującym, proteuszowym Słowem, na każdej stronie ustanawiającym własny, zaskakujący, a przez to przyjemny w epistemologicznym kontakcie kosmos elementów znaczących i znaczonych. Drugi polski przekład ?Ulissesa? próbuje zwrócić uwagę i na tę jego epikurejską właściwość ? w nadziei, że będzie odtąd czytany bardziej jako nadal żywa arcymistrzowska powieść, mniej zaś niczym legenda, dostępna jedynie dla wtajemniczonych. (Maciej Świerkocki; cytat zz noty wydawcy)
? Wybór prozy
Tadeusz Różewicz
[wydawnictwo:] Ossolineum, 2021
Mówiąc ?pisarz?, myślę o pisaniu prozy ? zanotował w dzienniku Tadeusz Różewicz. Niniejsza książka przedstawia najciekawszą i najbardziej reprezentatywną część dorobku prozatorskiego autora Wycieczki do muzeum. Niektórzy krytycy i badacze uznawali opowiadania i szkice Różewicza za twórczość drugorzędną, jednak wielu innych doceniło jej różnorodność, dynamizm i refleksyjność. Dzieła takie jak powieść Śmierć w starych dekoracjach czy zbiór esejów, notatek warsztatowych i wspomnień zatytułowanych Przygotowanie do wieczoru autorskiego ugruntowały pozycję Różewicza w literaturze polskiej przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych jako wybitnego prozaika. // Wybór prozy zawiera dzieła dobrze znane, ale i te nieco dziś zapomniane, lecz równie ważne w twórczości i biografii pisarza. Tom przypomina utwory partyzanckie i humorystyczne, dokumentuje reporterski okres pracy literackiej Różewicza, a także naprowadza na trop nienapisanej powieści Sobowtór. To właśnie w prozie autora Niepokoju ukryte są odpowiedzi na pytania: dlaczego Różewicz nie został pisarzem katolickim ani ?żołnierzem wyklętym??; kiedy i dokąd, mimo niechęci do podróżowania, kilkadziesiąt razy wyjeżdżał za granicę?; co czytał w gazetach i oglądał w muzeach, galeriach, kinach?; co sądził o kulturze masowej, kapitalizmie konsumpcyjnym i skażeniu naturalnego środowiska?; dlaczego spoczął na luterańskim cmentarzu w Sudetach? (z noty wydawcy)
? Wyznania
Jean Jacques Rousseau
Wydawnictwo: Wydawnictwo MG, 2021
Odkąd istnieje literatura, nikt nie obnażył w ten sposób swojego wnętrza. Mimo iż właśnie wpływ Russa rozpętał istną orgię wystawiania na pokaz swojego ja, ?objaśniania? samego siebie, istną ekshibicję najtajniejszych drgnień swej istoty, wypełniającą znaczną część literatury XIX wieku, nikt nie dorównał mu co do tego w bezwzględności, powiedzmy w bezwstydzie. Trzeba było tej chorobliwej, do ostatecznych granic wybujałej pychy, a zarazem tego jakiegoś żaru wewnętrznego, podnoszącego chwilami napięcie tonu Wyznań istotnie niemal do sakramentu spowiedzi, aby pisać w ten sposób o swoim życiu, z jakimś dziwnym przeświadczeniem, iż szczerość tych kart oczyszcza je z ich szpetoty, a zarazem z całą naiwnością i, można powiedzieć, samouctwem etycznym tego włóczęgi, samotnika i proroka, który wychował się i spędził młodość poza społeczeństwem, a zetknąwszy się z nim, nie wszedł w nie, ale je rozwalił... (z noty wydawcy)
