Ateistka wśród Żydów

Młoda belgijska studentka, w latach 80. XX wieku, w Antwerpii, zostaje korepetytorką dzieci w domu ortodoksyjnych, ale nowoczesnych Żydów. Poprzedni korepetytorzy zrezygnowali.

Dzieci to szesnastoletni Simon – pracowity i milczący. Nie wymagający pomocy w nauce. Jakov – trzynastolatek – odważny i popularny. Elzira – dwunastolatka z dyspraksją* bardzo utrudniającą jej życie. I najmłodsza Sara – mistrzyni gimnastyki sportowej, co jej ojciec uważa za bezużyteczny talent.

Rodzina Schneiderów zaakceptowała Margot choć nie była Żydówką, chodziła ubrana w mini spodniczkę lub w spodnie.

Nigdy wcześniej nie zetknęła się z tą, tak zamkniętą na świat zewnętrzny, społecznością i nawet w trakcie tych kilku lat nie zainteresowała się nią  głębiej. W trakcie pracy poznawała tych ludzi, ich religię i, bardzo odmienne od tych, które znała, zwyczaje.

To opowieść o tym, że można się lubić i szanować, a nawet przyjaźnić mimo innego systemu wartości, obyczajów i doświadczeń. Wystarczy okazać sobie nawzajem tolerancję, a czasem nawet pomoc.

Poznajemy losy całej rodziny – babci z traumatyczną przeszłością, dla której milczenie jest lekarstwem, ojca handlarza diamentów, matki i czworga ich dzieci. A także wygląd dzielnicy żydowskiej i jej mieszkańców.

Autorka nie idealizuje swoich bohaterów – pokazuje ich w różnych, nie zawsze pozytywnych sytuacjach.

Na skutek wielowiekowych prześladowań Żydzi stosują swoiste metody na przetrwanie.

„Wszyscy znali sytuacje, w których Żydzi reagowali odruchowo, żeby nie zwracać na siebie uwagi”.

„Wielu Żydów zmieniło nazwiska po wojnie. Ze strachu przed ponowną nagonką i aresztowaniem”.

Pobocznym, ale nie mniej ważnym wątkiem, jest związek autorki z Irańczykiem oraz losy jego siostry, która nie odnalazła się na obczyźnie.

Książka składa się z kilku części, pierwsza obejmuje lata 1987 – 1993. Druga to lata 1994 – 2000. Część trzecia zaś lata 2001 do teraz.

Polecam.
- - - - - - - - -
* dyspraksja – upośledzenie koordynacji ruchowej

Tu można przeczytać wywiad z autorką:
https://krytykapolityczna.pl/kultura/czytaj-dalej/olga-wrobel-mazel-tow-wywiad/IRENA BROJEK Od urodzenia wrocławianka. Bibliotekarka z bogatą przeszłością (Politechnika, Szkoła Inspekcji Pracy, Dz.B.P., Uniwersytet, PWST, R.B.P, M.B.P.). Pomysłodawczyni i organizatorka kobiecej imprezy pod nazwą „dress-party”. Wykonuje i wystawia kolaże i wyklejanki. Miłośniczka książek, kina, kotów i osób z inteligentnym poczuciem humoru. Prowadzi interesujący blog: https://kotnagalezi.home.blog.