Simona Kossak, „O ziołach i zwierzętach”, Wydawnictwo Marginesy 2017
Simona o przyrodzie
- Szczegóły
- Odsłony: 591
O autorce:
Simona Kossak urodziła się 30 maja 1943 roku w Krakowie. Ukończyła Wydział Biologii i Nauk o Ziemi, specjalizacja – psychologia zwierząt, na Uniwersytecie Jagiellońskim. Profesor nauk leśnych. Ponad 30 lat mieszkała w Białowieży. Była popularyzatorką ochrony przyrody i ekologii. Napisała kilkaset artykułów, kręciła filmy przyrodnicze. Od 2001 była autorką codziennych audycji pt.: „Dlaczego w trawie piszczy” w Radiu Białystok i innych regionalnych oddziałach Polskiego Radia. Radio Gdańsk za popularyzowanie wiedzy przyrodniczej na antenie radiowej przyznało jej nagrodę „Osobowość Radiowa Roku 2003”. Napisała „Sagę Puszczy Białowieskiej” wydaną w 2001 roku. Zmarła 15 marca 2007 roku w Białymstoku.
O książce:
„Wiele złego we wszystkich epokach czynią niedouczeni medycy”.
Publikacja zawiera 82 teksty. Ułożono je alfabetycznie, przeplatając zioła ze zwierzętami, jak to w przyrodzie bywa. Zbiór zaczyna babka wąskolistna, a kończy żurawina. Znajdziemy w nim między innymi: borsuka, chmiel, dzięcioła, fiołki, jelenie, krety, paprocie, rysie, wilki i żmije. Książka jest ilustrowana – zawiera dwa zdjęcia autorki i czarno-białe ilustracje (przy każdym tekście) ze zbiorów Cyfrowej Biblioteki Narodowej „Polony”.
Poznajemy więc dokładny wygląd rośliny, jej pochodzenie, historię, dowiadujemy się, na jakiej glebie występuje i jakie ma zastosowanie w medycynie tradycyjnej. Autorka sięga do literatury fachowej z poprzednich epok, a nawet do literatury pięknej. Cytuje różne źródła, książki np. „Zielnik ekonomiczno-techniczny”. Podaje przepisy jak stosować niektóre z opisanych roślin. Ostrzega m.in. przed robieniem nalewek i win z czarnego bzu, bo powodują zatrucia pokarmowe. Za to bardzo dobre są powidła z owoców tej rośliny.
Nie ma dobrego zdania o współczesnych politykach: „W dawnych czasach – rzecz dziwna – władcy bywali mędrcami”.
Także o biologach: „… dziś do chwastów zaliczono większość najcudowniejszych ziół” i tępi się je chemicznie np. babkę wąskolistną.
Podoba mi się jej konkluzja: „A może by tak tereny przeznaczone pod budowę fabryk leków obsiać bukwicą – ile pigułek i zastrzyków mogłoby zastąpić jedno małe ziele”.
Także opisy zwierząt pełne są ciekawostek. Pewien naukowiec powiedział o dzięciołach: „Aż przykro patrzeć, jak się nie lubią”.
Czy wiecie jak rozmawiają dzikie gęsi w locie? I wśród jakich zwierząt panuje kanibalizm? Jakie naprawdę są kukułki? Autorka wie i dzieli się z nami tą wiedzą.
Na początku rozdziału o nietoperzach Kossak cytuje wiersz swojej ciotki Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej „Ja byłem ssakiem, a chciałem latać”.
Poznajemy przy okazji historię literatury medycznej poczynając od kanonika wrocławskiego i krakowskiego Jana Stanko, którego najwybitniejszym dziełem jest wydany w 1472 roku „Antibolomenum Benedicti Parthi”, czyli kompendium sztuki medycznej, praktyk leczniczych i aptekarskich oraz ogromna encyklopedia minerałów, roślin. Maciej z Miechowa napisał poradnik medyczny „Conservatio sanitatis” wydany w 1522 roku. Zawarł w nim m.in. wskazania dotyczące leczenia chorób zębów i jamy ustnej. A w XVIII w. ksiądz Krzysztof Kluk napisał trzytomowy „Dykcyonarz roślinny”, w którym opisał 1536 gatunków roślin krajowych i zagranicznych.
Książkę Simony Kossak polecam.
Polecam.
IRENA BROJEK Od urodzenia wrocławianka. Bibliotekarka z bogatą przeszłością (Politechnika, Szkoła Inspekcji Pracy, Dz.B.P., Uniwersytet, PWST, R.B.P, M.B.P.). Pomysłodawczyni i organizatorka kobiecej imprezy pod nazwą „dress-party”. Wykonuje i wystawia kolaże i wyklejanki. Miłośniczka książek, kina, kotów i osób z inteligentnym poczuciem humoru. Prowadzi interesujący blog: http://kotnagalezi1.blox.pl/html.Poznajemy więc dokładny wygląd rośliny, jej pochodzenie, historię, dowiadujemy się, na jakiej glebie występuje i jakie ma zastosowanie w medycynie tradycyjnej. Autorka sięga do literatury fachowej z poprzednich epok, a nawet do literatury pięknej. Cytuje różne źródła, książki np. „Zielnik ekonomiczno-techniczny”. Podaje przepisy jak stosować niektóre z opisanych roślin. Ostrzega m.in. przed robieniem nalewek i win z czarnego bzu, bo powodują zatrucia pokarmowe. Za to bardzo dobre są powidła z owoców tej rośliny.
Nie ma dobrego zdania o współczesnych politykach: „W dawnych czasach – rzecz dziwna – władcy bywali mędrcami”.
Także o biologach: „… dziś do chwastów zaliczono większość najcudowniejszych ziół” i tępi się je chemicznie np. babkę wąskolistną.
Podoba mi się jej konkluzja: „A może by tak tereny przeznaczone pod budowę fabryk leków obsiać bukwicą – ile pigułek i zastrzyków mogłoby zastąpić jedno małe ziele”.
Także opisy zwierząt pełne są ciekawostek. Pewien naukowiec powiedział o dzięciołach: „Aż przykro patrzeć, jak się nie lubią”.
Czy wiecie jak rozmawiają dzikie gęsi w locie? I wśród jakich zwierząt panuje kanibalizm? Jakie naprawdę są kukułki? Autorka wie i dzieli się z nami tą wiedzą.
Na początku rozdziału o nietoperzach Kossak cytuje wiersz swojej ciotki Marii Jasnorzewskiej-Pawlikowskiej „Ja byłem ssakiem, a chciałem latać”.
Poznajemy przy okazji historię literatury medycznej poczynając od kanonika wrocławskiego i krakowskiego Jana Stanko, którego najwybitniejszym dziełem jest wydany w 1472 roku „Antibolomenum Benedicti Parthi”, czyli kompendium sztuki medycznej, praktyk leczniczych i aptekarskich oraz ogromna encyklopedia minerałów, roślin. Maciej z Miechowa napisał poradnik medyczny „Conservatio sanitatis” wydany w 1522 roku. Zawarł w nim m.in. wskazania dotyczące leczenia chorób zębów i jamy ustnej. A w XVIII w. ksiądz Krzysztof Kluk napisał trzytomowy „Dykcyonarz roślinny”, w którym opisał 1536 gatunków roślin krajowych i zagranicznych.
Książkę Simony Kossak polecam.
Polecam.