Artystki, pisarki, działaczki ? kobiety władzy PRL

Sławomir Koper urodził się 21 listopada 1963roku w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Autor książek historycznych, publicysta, radiowy i telewizyjny ekspert historyczny. Napisał m.in.: „Życie prywatne elit artystycznych Drugiej Rzeczypospolitej”, „Wpływowe kobiety Drugiej Rzeczypospolitej”, „Kobiety w życiu Mickiewicza” i wiele innych.

O książce:

„Kobiety władzy PRL” to pierwsza książka z cyklu poświęconego elitom Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej, która trwała od 22 lipca 1944 do 4 czerwca 1989 roku. Składa się z jedenastu rozdziałów, zaczyna krótkim „Od autora”, a kończy przypisami i bibliografią.

Sylwetki opisanych pań można podzielić na samodzielne i te, które zostały przedstawione na tle sylwetki męża prezentowanej pani lub jej partnera. Tytuł rozdziału często sugeruje, w jaki sposób funkcjonowała dana bohaterka.

Autor podszedł do sprawy chronologicznie – zaczął od Wandy Wasilewskiej – rozdział „Ulubienica Stalina”, a skończył na żonach Mieczysława Rakowskiego.
Po drodze mamy: pisarki – Zofię Nałkowską i Marię Dąbrowską (choć i Wanda Wasilewska też popełniła parę książek), aktorki – Ninę Andrycz i Elżbietę Kępińską, skrzypaczkę – Wandę Wiłkomirską, działaczki – Małgorzatę Fornalską (także Wasilewską), ubecką sadystkę – Julię Brystygierową oraz żony przy mężu – Zofię Gomułkową, Stanisławę Gierkową i Annę Iwaszkiewicz, choć ta ostatnia była nie tylko żoną i matką. Zabrakło rozdziału o pani Jaruzelskiej.

Jednak to nie wszystkie panie wyróżnione zainteresowaniem władców PRL, bo rzadko który z tych panów opierał się wdziękom niewieścim, szczególnie tym, które były na wyciągnięcie ich ręki. Zdarzały się też nieślubne dzieci.

To oczywiście jest trochę plotkarska książka, ale często podaje nieznane fakty z życia nie tylko kobiet ale i pierwszych sekretarzy PZPR oraz PRL-owskich premierów. To w jaki sposób żyli, bawili się, gdzie się leczyli i wypoczywali.

Opisuje  życie towarzyskie i oficjalne partyjnej elity i  wzorce z których korzystali, bo musieli.  W jakich rezydencjach mieszkali i przez kogo byli obsługiwani – kucharzy, krawców, fryzjerów.  Jak sobie żyli lekko, łatwo i przyjemnie w kraju biednego proletariatu i inteligencji też nie za bogatej. Gdybyż tylko nie wisiał nad nimi sierp i młot. Oraz niewdzięczny, prawie co dekadę, strajkujący naród.

Publikacja ta zarówno potwierdza jak i obala powszechne opinie i stereotypy. Jeśli ktoś myśli o Wasilewskiej, że była tylko prymitywną komunistyczną działaczką to  ze zdziwieniem przeczyta, że ukończyła studia polonistyczne na UJ-cie i obroniła doktorat.

Nie brakuje w książce szczegółów dotyczących wyglądu pań (jedna z pisarek miała zeza), ich życia intymnego i czy na pewno wszystkie były hetero. Ile miały dzieci i czy ojcowie potrafili zadbać o rodzinę. 

Koper prostuje tu brązownicze wspomnienia synów Bieruta i Gierka – lepiej milczeć niż kłamać, bo kłamstwo ma krótkie nogi. Potomkowie jednak byli pewni, że kłamstwo napisane i wydrukowane staje się prawdą. I to się im nie udało.

Nie jest to książka potępiająca czy hagiograficzna – autor dość obiektywnie opisuje zarówno wady, jak  i zalety (jeśli takie były) omawianych postaci.

Materiał zawarty w tej publikacji  opiera się na wielu źródłach – biografiach, wspomnieniach, dziennikach, listach, wywiadach (np. „Oni” T. Torańskiej) i artykułach, które licznie zacytowano.

Polecam.
IRENA BROJEK Od urodzenia wrocławianka. Bibliotekarka z bogatą przeszłością (Politechnika, Szkoła Inspekcji Pracy, Dz.B.P., Uniwersytet, PWST, R.B.P, M.B.P.). Pomysłodawczyni i organizatorka kobiecej imprezy pod nazwą „dress-party”. Wykonuje i wystawia kolaże i wyklejanki. Miłośniczka książek, kina, kotów i osób z inteligentnym poczuciem humoru. Prowadzi interesujący blog: http://kotnagalezi1.blox.pl/html.