To warsztaty dla wszystkich chętnych, a więc mogą z nich skorzystać także bibliotekarze. Oczywiście polecamy je również wszystkim zainteresowanym tym szkoleniem Czytelnikom. Organizatorom zależy, aby możliwość udziału w szkoleniu mieli nie tylko mieszkańcy dużych miejscowości, ale również osoby mieszkające w mniejszych miastach, w których oferta szkoleniowa nie jest ani duża, ani urozmaicona. Dlatego chętnie publikujemy tę informację w naszym portalu.
Prośba do bibliotekarzy dolnośląskich
Koleżanki i Koledzy!
Chcielibyśmy, żeby portal biblioteki wojewódzkiej, jaką jest Dolnośląska Biblioteka Publiczna, stawał się powoli miejscem, w którym dolnośląscy bibliotekarze nie tylko znajdą potrzebne im materiały przygotowywane dla nich w DBP, ale będą mogli dzielić się z innymi własnymi doświadczeniami.
W zakładce „Dla bibliotekarzy” znajdziecie podstronę „Materiały metodyczne”. Zależy nam na tym, byście traktowali to miejsce w portalu nie tylko jako źrodło pozyskania materiałów przydatnych w praktyce bibliotecznej. Ono jest otwarte dla Was! Możecie tu publikować własne materiały metodyczne, jeżeli uznacie, że warto, by inni też spróbowali je zrealizować.
Sądzimy, że powinny się tu pojawiać zarówno teksty stworzone przez bibliotekarzy z doświadczeniem zawodowym, jak i propozycje i pomysły młodych adeptów naszej profesji. Taka międzypokoleniowa wymiana zawsze dobrze wpływa na utrzymanie równowagi między tym, co nie jest może takie nowoczesne, ale warte ochrony, a tym, co nowe i odświeżające...
Zachęcamy Was do przysyłania stworzonych przez siebie materiałów metodycznych, najlepiej w postaci pliku edytora Word (z rozszerzeniem *.doc). Obiecujemy opiekę redakcyjną i publikację na naszych łamach. Bardzo pożadane są, oczywiście, ilustracje, ale jeśli będzie to sam tekst, postaramy się znaleźć do niego ciekawy motyw graficzny czy zdjęcie.
Materiały prosimy nadsyłać pod adresem mailowym: , zaznaczając w „temacie” maila, że jest to materiał metodyczny dla naszego portalu.
(Red.)
Chcielibyśmy, żeby portal biblioteki wojewódzkiej, jaką jest Dolnośląska Biblioteka Publiczna, stawał się powoli miejscem, w którym dolnośląscy bibliotekarze nie tylko znajdą potrzebne im materiały przygotowywane dla nich w DBP, ale będą mogli dzielić się z innymi własnymi doświadczeniami.
W zakładce „Dla bibliotekarzy” znajdziecie podstronę „Materiały metodyczne”. Zależy nam na tym, byście traktowali to miejsce w portalu nie tylko jako źrodło pozyskania materiałów przydatnych w praktyce bibliotecznej. Ono jest otwarte dla Was! Możecie tu publikować własne materiały metodyczne, jeżeli uznacie, że warto, by inni też spróbowali je zrealizować.
Sądzimy, że powinny się tu pojawiać zarówno teksty stworzone przez bibliotekarzy z doświadczeniem zawodowym, jak i propozycje i pomysły młodych adeptów naszej profesji. Taka międzypokoleniowa wymiana zawsze dobrze wpływa na utrzymanie równowagi między tym, co nie jest może takie nowoczesne, ale warte ochrony, a tym, co nowe i odświeżające...
Zachęcamy Was do przysyłania stworzonych przez siebie materiałów metodycznych, najlepiej w postaci pliku edytora Word (z rozszerzeniem *.doc). Obiecujemy opiekę redakcyjną i publikację na naszych łamach. Bardzo pożadane są, oczywiście, ilustracje, ale jeśli będzie to sam tekst, postaramy się znaleźć do niego ciekawy motyw graficzny czy zdjęcie.
Materiały prosimy nadsyłać pod adresem mailowym: , zaznaczając w „temacie” maila, że jest to materiał metodyczny dla naszego portalu.
(Red.)
Repozytorium ? wirtualna ?szafa?
Co to jest repozytorium? Dawniej, tym pochodzącym z łaciny terminem nazywano szafę na księgi i akta urzędowe. Dziś stosuje się go w odniesieniu do rozmaitych zasobów cyfrowych, np. takich, które umieszcza się w internecie.
W Dolnośląskiej Bibliotece Publicznej też stworzono takie ropozytorium, z różnych powodów. Przede wszystkim wykorzystano możliwość, którą stwarza obowiązujące w Polsce prawo ? biblioteka może udostępniać elektroniczne wersje publikacji objętych prawem autorskim na końcówkach własnych komputerów, co należy rozumieć w ten sposób, że czytelnik może mieć do takiej publikacji dostęp wyłącznie w siedzibie biblioteki. Dotyczy to na przykład takiej sytuacji, kiedy spora grupa studentów poszukuje trudno dostępnego podręcznika akademickiego, a biblioteka ma tylko jeden egzemplarz i w dodatku wyłącznie w Czytelni. Wówczas wprowadzenie go do repozytorium jest przynajmniej częściowym rozwiązaniem problemu. Repozytorium może także służyć ochronie rzadkich i cennych dokumentów czy publikacji, albo takich, które mogą ulec zniszczeniu podczas użytkowania oryginałów lub ze względu na stan zachowania powinny być zabezpieczone w formie cyfrowej. W Repozytorium Cyfrowym DBP dominuje ta właśnie kategoria.
Baza zawiera m.in. multmedialny zbiór dokumentów różnego typu (pisanych, dźwiękowych i wizualnych): książki, czasopisma, dokumenty życia społecznego, filmy, muzykę oraz dokumenty archiwalne dotyczące DBP i jej patrona ? Tadeusza Mikulskiego. Znajdują się tu też trzy tytuły czasopism, które DBP posiada tylko w formie mikrofilmów: ?Osadnik na Ziemiach Odzyskanych?, ?Polska Zachodnia? i ?Chłopska Droga?. Czytelnicy mogą drukować fragmenty tych dokumentów dla celów dydaktycznych.
Pliki muzyczne i filmowe mogą być odtwarzane tylko na komputerach wyposażonych w słuchawki. Pozostałe dokumenty mogą być odtwarzane na dowolnym komputerze w bibliotece. Istnieje możliwość wyszukiwania pozycji wg słów kluczowych i elementów opisu.
Większość publikacji została wyposażona w OCR, który ułatwia przeszukiwanie dokumentu. Oprócz tego można prowadzić poszukiwania poprzez katalogi i podkatalogi. Obecnie jest 6 głównych katalogów: ?Czasopisma?, ?Dokumenty życia społecznego?, ?Filmy?, ?Książki?, ?Muzyka?, ?Z archiwum Biblioteki?.
Zachęcamy wszystkich, którzy jeszcze nie przeglądali zasobów repozytorium, do ?wizyty? w tej wirtualnej ?szafie z dokumentami?!(Red.)
W Dolnośląskiej Bibliotece Publicznej też stworzono takie ropozytorium, z różnych powodów. Przede wszystkim wykorzystano możliwość, którą stwarza obowiązujące w Polsce prawo ? biblioteka może udostępniać elektroniczne wersje publikacji objętych prawem autorskim na końcówkach własnych komputerów, co należy rozumieć w ten sposób, że czytelnik może mieć do takiej publikacji dostęp wyłącznie w siedzibie biblioteki. Dotyczy to na przykład takiej sytuacji, kiedy spora grupa studentów poszukuje trudno dostępnego podręcznika akademickiego, a biblioteka ma tylko jeden egzemplarz i w dodatku wyłącznie w Czytelni. Wówczas wprowadzenie go do repozytorium jest przynajmniej częściowym rozwiązaniem problemu. Repozytorium może także służyć ochronie rzadkich i cennych dokumentów czy publikacji, albo takich, które mogą ulec zniszczeniu podczas użytkowania oryginałów lub ze względu na stan zachowania powinny być zabezpieczone w formie cyfrowej. W Repozytorium Cyfrowym DBP dominuje ta właśnie kategoria.
Baza zawiera m.in. multmedialny zbiór dokumentów różnego typu (pisanych, dźwiękowych i wizualnych): książki, czasopisma, dokumenty życia społecznego, filmy, muzykę oraz dokumenty archiwalne dotyczące DBP i jej patrona ? Tadeusza Mikulskiego. Znajdują się tu też trzy tytuły czasopism, które DBP posiada tylko w formie mikrofilmów: ?Osadnik na Ziemiach Odzyskanych?, ?Polska Zachodnia? i ?Chłopska Droga?. Czytelnicy mogą drukować fragmenty tych dokumentów dla celów dydaktycznych.
Pliki muzyczne i filmowe mogą być odtwarzane tylko na komputerach wyposażonych w słuchawki. Pozostałe dokumenty mogą być odtwarzane na dowolnym komputerze w bibliotece. Istnieje możliwość wyszukiwania pozycji wg słów kluczowych i elementów opisu.
Większość publikacji została wyposażona w OCR, który ułatwia przeszukiwanie dokumentu. Oprócz tego można prowadzić poszukiwania poprzez katalogi i podkatalogi. Obecnie jest 6 głównych katalogów: ?Czasopisma?, ?Dokumenty życia społecznego?, ?Filmy?, ?Książki?, ?Muzyka?, ?Z archiwum Biblioteki?.
Zachęcamy wszystkich, którzy jeszcze nie przeglądali zasobów repozytorium, do ?wizyty? w tej wirtualnej ?szafie z dokumentami?!(Red.)
Zmarł Tadeusz Konwicki (1926-2015)
Powoli odchodzą wielkie postacie naszej literatury: w kwietniu ubiegłego roku Tadeusz Różewicz, przed kilkunastoma dniami Stanisław Barańczak, 8 stycznia 2015 r. dowiedzieliśmy się o śmierci Tadeusza Konwickiego, pisarza, scenarzysty i reżysera. Media przypomniały jego wileńskie korzenie, udział w akcji „Burza” i w partyzantce, epizod socrealistyczny, później zaangażowanie po stronie opozycji demokratycznej, znakomite, mądre filmy, w których chodziło o prawdę, a nie tylko o rozrywkę (m.in. „Salto”, „Jak daleko stąd, jak blisko”, „Dolina Issy”, „Lawa”), wreszcie doskonałe powieści, w których pytał o rzeczy najważniejsze, uniwersalne w charakterystyczny dla siebie, ironiczny i często przewrotny sposób oraz do dziś chętnie czytane książki, które sam nazywał „łże-dziennikami”, takie jak „Kalendarz i klepsydra” czy „Nowy Świat i okolice”. Śmierć Tadeusza Konwickiego jest prawdziwie wielką stratą dla polskiej kultury.
Ale pisarze nie umierają tak zupełnie (z czego, jak Horacy, zdają sobie sprawę). Żyją długo jeszcze w swoich dziełach. Dlatego, zostawiąjąc mediom opis życia i dokonań tego świetnego pisarza, my, bibliotekarze, chcielibyśmy Państwu dać znać, że w naszych zbiorach, oprócz dużego zbioru książek Tadeusza Konwickiego, są także publikacje zawierające rozmowy z nim, a w Fonotece wiele jego filmów (i tych, które reżyserował, i tych, do których pisał scenariusze).
Tadeusz Konwicki napisał w „Kalendarzu i klepsydrze”:
„Wymiera pokolenie schorowane na literaturę. Wymierają literaci chorzy na literaturę i znikają w niepamięci czytelnicy chorzy na literaturę. To naprawdę ostatnia pora, żeby spróbować objaśnienia tego krótkiego momentu w niedługich dziejach ludzkości, kiedy literatura przeżywała swój wielki triumf”.
Może to jednak nie ostatnia pora... Ludzi chorych na literaturę jest wciąż jeszcze wielu. I tych, którzy chca ją tworzyć, i tych, którzy jej potrzebują jak wody i chleba, i tak samo ją pochłaniają... I oni będą wracać do książek Tadeusza Konwickiego. (J.C.)
Ale pisarze nie umierają tak zupełnie (z czego, jak Horacy, zdają sobie sprawę). Żyją długo jeszcze w swoich dziełach. Dlatego, zostawiąjąc mediom opis życia i dokonań tego świetnego pisarza, my, bibliotekarze, chcielibyśmy Państwu dać znać, że w naszych zbiorach, oprócz dużego zbioru książek Tadeusza Konwickiego, są także publikacje zawierające rozmowy z nim, a w Fonotece wiele jego filmów (i tych, które reżyserował, i tych, do których pisał scenariusze).
Tadeusz Konwicki napisał w „Kalendarzu i klepsydrze”:
„Wymiera pokolenie schorowane na literaturę. Wymierają literaci chorzy na literaturę i znikają w niepamięci czytelnicy chorzy na literaturę. To naprawdę ostatnia pora, żeby spróbować objaśnienia tego krótkiego momentu w niedługich dziejach ludzkości, kiedy literatura przeżywała swój wielki triumf”.
Może to jednak nie ostatnia pora... Ludzi chorych na literaturę jest wciąż jeszcze wielu. I tych, którzy chca ją tworzyć, i tych, którzy jej potrzebują jak wody i chleba, i tak samo ją pochłaniają... I oni będą wracać do książek Tadeusza Konwickiego. (J.C.)
Konkurs literacki z nagrodą
Rolę główną grają w naszym konkursie mało znane zdjęcia znanych polskich pisarzy. Znajdują się w zbiorach Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, które udzieliło nam zgody na ich publikację. Bardzo dziękujemy pracownikom tej szacownej instytucji, która pełni ważną rolę w kształtowaniu zbiorowej pamięci literackiej Polaków.
Zasady konkursu są proste. Trzeba wybrać odpowiedź i nacisnąć na nią. Jeśli odpowiedź będzie prawidłowa, nastąpi przekierowanie do następnego pytania. Dalej będzie tak samo. Na każdego, kto dotrze do końca quizu, czeka nagroda. Jest nią elektroniczne faksymile niezwykle rzadkiego druczku związanego z jednym z naszych najgłośniejszych pisarzy. A zatem zaczynamy!Ten niemowlak będzie kiedyś jednym z najpopularniejszych poetów, którego wiersze będą nie tylko recytowane, ale i śpiewane przez nabardziej popularnych piosenkarzy. Któż zatem tak bezradnie leży w fotograficznym atelier? Jak się dobrze przypatrzeć... da się coś w tym maleńkim obliczu rozpoznać...1. Antoni Słonimski
2. Konstanty Ildefons Gałczyński
3. Julian Tuwim
Zasady konkursu są proste. Trzeba wybrać odpowiedź i nacisnąć na nią. Jeśli odpowiedź będzie prawidłowa, nastąpi przekierowanie do następnego pytania. Dalej będzie tak samo. Na każdego, kto dotrze do końca quizu, czeka nagroda. Jest nią elektroniczne faksymile niezwykle rzadkiego druczku związanego z jednym z naszych najgłośniejszych pisarzy. A zatem zaczynamy!Ten niemowlak będzie kiedyś jednym z najpopularniejszych poetów, którego wiersze będą nie tylko recytowane, ale i śpiewane przez nabardziej popularnych piosenkarzy. Któż zatem tak bezradnie leży w fotograficznym atelier? Jak się dobrze przypatrzeć... da się coś w tym maleńkim obliczu rozpoznać...1. Antoni Słonimski
2. Konstanty Ildefons Gałczyński
3. Julian Tuwim
Strona 2 z 2