Bibliografia. Wybór.
Czarownicą nazywano kobietę, która zajmowała się czarną magią i kojarzona była z szatanem.
Łowcą czarownic, zaś zwano osobę zajmującą się tropieniem wiedźm, ich oskarżaniem i wykonywaniem na nich wyroku.
Matthew Hopkins (ok.1620-1647) najsłynniejszy angielski łowca czarownic skazał na śmierć ponad 200 kobiet . W swojej działalności traktował plotki i pomówienia jako formalne oskarżenia. Za oczyszczenie miasteczka lub wsi z czarownic pobierał wysokie wynagrodzenie.
Łowcy czarownic wzorowali się na księdze inkwizytorów Heinricha Kramera i Jacoba Sprengera pt: ,,Młot na czarownice'' wydanej w 1486 roku. Procesy o uprawianie czarów odbywały się od XV do XVIII wieku. Wiedźmy były oskarżane o latanie na miotłach, gromadzenie się na sabatach, kanibalizm, sprowadzanie chorób i opętań, profanację mszy, o sprowadzanie wszystkich klęsk żywiołowych, o mordy rytualne, a wreszcie o konszachty ze złem. By wymusić na osobie oskarżanej o czary przyznanie się do winy, oskarżyciele stosowali tortury, próby wody, próby łez, próby ognia. Szukali diabelskiego znamienia.
Głośny proces o czary miał miejsce w mieście Salem, w którym to 10 czerwca 1692 roku odbyła się pierwsza egzekucja wiedźm. W Salem procesy o czary odbywały się od czerwca 1692 roku do maja 1693 roku. O czary oskarżono około 80 osób, a 20 z nich skazano na śmierć i stracono. Rozpętana w Salem psychoza miała nie tylko religijne podłoże. Fakty historyczne dowodzą, że w miasteczku trwało wiele sporów o ziemię.
W Polsce kres polowań na czarownice położyła konstytucja ,,Konwikcyjne w sprawach kryminalnych'' uchwalona w 1776 roku.
Przypominamy, że WSZYSTKIE zestawienia (jest ich już ponad 100) można znaleźć w zakładce Bibliografie, w menu Dla czytelników (patrz >>). Mogą być przydatne uczniom i studentom przy pisaniu prac, ale także wszystkim osobom, których interesuje jakiś konkretny temat i poszukują książek lub publikacji prasowych z nim związanych.