Sprawozdania, analizy, raporty to nieodłączna część pracy w każdej bibliotece publicznej, zwłaszcza po zakończeniu roku kalendarzowego. Sprawozdanie za dany rok kalendarzowy składane jest dla potrzeb Głównego Urzędu Statystycznego  na drukach K-03, od kilku lat wyłącznie drogą elektroniczną. Biblioteka wojewódzka i powiatowa prowadzą sprawozdawczość ze swojej sieci bibliotek, część danych liczbowych wykorzystywana jest dla potrzeb Biblioteki Narodowej i Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz samorządów lokalnych. Co roku też organizator każdej biblioteki oczekuje sprawozdania opisowego, które pozwoli bliżej poznać działalność podległej jednostki samorządowej, jej problemy i potrzeby. Prowadzona w sposób rzetelny  w dzienniku statystycznym statystyka dzienna, miesięczna i roczna oraz dokumentowanie działalności w innych rejestrach m.in. finansowo-księgowych stanowią podstawę do zastosowania wskaźników funkcjonalności przy obliczaniu efektywności, obciążenia usługami i kosztów utrzymania. Mam nadzieję, że zaproponowany zestaw wskaźników i sposób ich wyliczania będą pomocne w Państwa pracy.liczba wypożyczeń na 1 książkę ( obrót księgozbioru)
= liczba wypożyczeń : liczba książek w bibliotece

liczba woluminów na 1 czytelnika
= liczba książek w bibliotece : liczba czytelników

wypożyczenia na 1 czytelnika
= liczba wypożyczeń : liczba czytelników

zakup na 100 mieszkańców
= liczba zakupionych książek : liczba mieszkańców x 100

liczba woluminów na 100 mieszkańców
= liczba książek  w bibliotece :  liczba mieszkańców x 100

liczba wypożyczeń na 100 mieszkańców
= liczba wypożyczeń : liczba mieszkańców x 100

wydano na zakup książek na 1 mieszkańca
= wydana kwota w zł :  liczba mieszkańców

wydano na zakup książek na 1 czytelnika
= wydana kwota w zł : liczba czytelników

przeciętna cena 1 zakupionej książki
= wydana kwota na zakup książek w zł : liczba zakupionych książek

procent liczby czytelników wobec ogółu mieszkańców
= liczba czytelników : liczba mieszkańców x 100

procent liczby czytelników do lat 15 wobec ogółu czytelników
= liczba czytelników do lat 15 : liczba czytelników ogółem x 100

liczba mieszkańców na 1 bibliotekę (gęstość sieci bibliotecznej, wielkość obsługi)
= liczba mieszkańców  : liczba bibliotek

liczba miejsc w czytelni na 100 mieszkańców
= liczba miejsc w czytelni : liczba mieszkańców  x 100

liczba pracowników na 1 placówkę
= liczba pracowników : liczba placówek

czytelnicy na 1 etat przeliczeniowy na stanowiskach bibliotekarskich
= liczba czytelników : liczba etatów

średnia cena 1 książki zakupionej w roku
= wydana kwota  na zakup książek zł : liczba zakupionych woluminów

procentowy udział biblioteki w nakładach na kulturę w gminie w roku...
= budżet biblioteki : budżet na kulturę x 100

Dzieci siedzą w kole, a bibliotekarz zaczyna snuć opowieść:

W ślicznym domku w salonie stało od dawna stare, niebieskie pianino, a przy nim kręcone krzesło. Na tym pianinie nikt nie mógł grać, bo instrument nie miał ani jednego klawisza. Kto i dlaczego zabrał te białe i czarne klawisze? Tego nie dowiemy się nigdy. Pewnego razu chłopczyk z domku poszedł z dwoma koszykami do lasu i znalazł białe i czarne klawisze. Do białego koszyczka zebrał białe klawisze, do czarnego – czarne.

Prowadzący podchodzi z 2 koszykami do dzieci i prosi, aby wybrały białe lub czarne klawisze, a następnie przykleiły taśmą do sweterków.
 

Prowadzimy opowieść dalej, a dzieci naśladują zachowanie klawiszy.

Klawisze były bardzo niegrzeczne. Ciągle podskakiwały, raz na jednej nodze, to na drugiej, raz nisko, raz wysoko. Kręciły się w kółko, łapały się za rączki i tańczyły walczyka. Chłopczyk nie mógł znieść tej wrzawy, więc postanowił ułożyć klawisze. Najpierw ułożył obok  siebie same białe, których było więcej. (Dzieci z białymi klawiszami stają w szeregu). Potem ułożył między nimi czarne, po dwa i po trzy, i tak powstała klawiatura.

Otwieramy pianino, pokazujemy klawiaturę.

Na podobnym instrumencie, tylko nieco większym, wspaniale grał najsławniejszy  polski kompozytor Fryderyk Chopin.

Prosimy dzieci, by usiadły w kole.

Otwieramy środkowe okienko domku (salon), pokazujemy ilustrację przedstawiającą Fryderyka grającego na fortepianie i puszczamy kilka taktów jednego z mazurków Chopina. Zwiedzamy dom, otwieramy kolejne okienka i odczytujemy umieszczone w nich informacje.

Poznaliśmy już Pana Chopina i jego dom, wracamy do salonu.

Otwieramy szeroko środkowe okienko z wizerunkiem pianisty, Prosimy, by dzieci  położyły się wygodnie na wykładzinie, przymknęły oczy i posłuchały chopinowskiego walca. (Waltz in D flat, Op. 64, No 1 „Minute”). Po wysłuchaniu utworu dzieci siadają przy kartkach papieru i malują to, co im przyszło na myśl w czasie słuchania muzyki (akwarele, lub plakatówki).

Malujemy kredą pięciolinię i umieszczamy na niej klucz wiolinowy.

Czarodziejski klucz wiolinowy otwiera drogę do krainy muzyki. Otworzył nam pięciolinię i zaprasza nutki do siebie. Jesteście nutkami, więc pamiętajcie: nie może jedna nutka wchodzić na drugą i popychać jej; nuty, żeby nie spaść muszą siedzieć równo, jedna obok drugiej albo na liniach, albo na polach między liniami.

Dzieci ustawiają się na pięciolinii i rozpoczynamy zabawę.

Nutki bardzo lubią zmieniać miejsca. Te, które stały na liniach, schodzą na pola, a z pól wskakują na linie. (Zmiany powtarzane dwukrotnie.)

Nutki po takich zabawach są zawsze szczęśliwe i pełne wrażeń, tak, jak dzieci, które wracają z domu Fryderyka Chopina.