?Prosta sprawa? nie tylko dla fanów kryminałów
- Szczegóły
- Odsłony: 598
Wojciech Chmielarz (1984 r.) Dziennikarz i uznany polski pisarz, (…) poczytny autor współczesnych kryminałów, które z miejsca stają się bestsellerami. Nagradzany wielokrotnie za swoje dzieła, został laureatem Nagrody Wielkiego Kalibru w 2015 i 2019 roku, za powieści „Przejęcie” i „Żmijowisko”.(…) Miał również okazję wiele razy współpracować ze służbami specjalnymi, kryminologami oraz detektywami, podczas swojej pracy w firmie monitorującej szarą strefę akcyzową. Dzięki temu doświadczeniu swoje książki Chmielarz opiera na własnych przeżyciach i znajomości różnorodnych środowisk, w których dane mu było przebywać. Sprawia to, że świat, jaki przedstawia w kryminałach, jest realistyczny i prawdziwie brutalny.
(źródło: https://www.znak.com.pl/autor/Wojciech-Chmielarz)
„Prosta sprawa” to kolejna powieść Wojciecha Chmielarza, tym razem napisana w czasie lockdownu, początkowo publikowana w odcinkach na profilu społecznościowym pisarza. Teraz ukazuje się drukiem w rozszerzonej wersji. Autor przedstawia w niej swoim czytelnikom jeleniogórski świat przestępczy w dość jaskrawy sposób. W towarzystwie malowniczych karkonoskich scenerii odbywają się tu nielegalne interesy, samosądy oraz porachunki lokalnych grup przestępczych. Główny bohater zjawia się Jeleniej Górze w poszukiwaniu swojego dawnego przyjaciela o ksywie Prosty. Mężczyzna zniknął bez śladu, a w dodatku okazuje się, że nie tylko on chce odnaleźć Prostego.
W trakcie poszukiwań bohater mierzy się z szefem tamtejszej mafii oraz gangiem narkotykowym, a tajemnica zaginięcia Prostego pozostaje nieodgadniona. Jest to jednak dopiero początek tajemnic, a znalezione poszlaki prowadzą do znacznie poważniejszej sprawy.
W książce znajdziemy wszystko to, czego szukają fani powieści sensacyjnej: emocje, wartką akcję, ciekawie prowadzoną fabułę. To co może rozczarować fanów Wojciecha Chmielarza, to czasami dość infantylne dialogi i nieco szablonowe postacie. Na początku trudno jest odnaleźć motywację głównego bohatera, który wikła się, jakby nie z własnej woli, w kolejne zdarzenia. Można odnieść wrażenie, że zupełnie przypadkiem znalazł się w centrum przestępczego świata, a jednak zaskakująco dobrze sobie w nim radzi. Charakteryzuje go spryt, nieprzeciętna inteligencja oraz umiejętności analityczne, okazuje się być doskonałym śledczym. Przez kolejne strony powieści czytelnik zastanawia się nad tym, kim i skąd jest główny bohater oraz czy jego umiejętności, takie jak: świetne posługiwanie się bronią, walka wręcz, nie skrywają jakiejś jego ciemnej przeszłości, nieodkrytej dotąd karty.
Narracja przepływa w dwóch wymiarach, z jednej strony mamy możliwość wniknięcia w wydarzenia, które bezpośrednio relacjonuje główny bohater. Jak w scenach walki, w których niczym chemik rozkłada on ruchy swoje oraz przeciwnika na czynniki pierwsze, a jego myśli biegną równolegle ze świstami wyrzuconych do ataku pięściami. Z drugiej, przebiega ona również poza nim, przedstawiając kolejne elementy układanki „prostej sprawy”.
Książkę polecam nie tylko fanom kryminałów, ale również tym, którzy na co dzień nie sięgają po tego typu literaturę. Nie ma tu zawiłości, do których przyzwyczaiły nas inne współczesne publikacje tego gatunku. Mimo to Prosta sprawa nadal trzyma w napięciu, nie zabrakło tu także wątków romantycznych, a sami bohaterowie powieści szybko zyskują sympatię czytelnika. Książkę czyta się przyjemnie i bez wątpienia można jej poświęcić kilka zimowych wieczorów.