Wisława Szymborska, Kornel Filipowicz, „Listy. Najlepiej w życiu ma Twój kot”, Wydawnictwo Znak, 2016
Dialog miłosny w listach
O autorach:
Wisława Szymborska urodziła się 2 lipca 1923 na Prowencie, obecnie część Kórnika. Była poetką, eseistką, krytyczką, tłumaczką, felietonistką. Od 1929 Wisława Szymborska mieszkała w Krakowie, gdzie debiutowała w 1945 roku na łamach „Dziennika Polskiego” wierszem Szukam słowa. W 1952 w Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik” wydała pierwszy tom poetycki Dlatego żyjemy, w tym samym roku została członkiem Związku Literatów Polskich. W latach 1953–1966 była kierownikiem działu poezji tygodnika „Życie Literackie”, następnie w latach 1967–1981 publikowała w nim felietony Lektury nadobowiązkowe[, które pisała do roku 2002. W 1983 nawiązała współpracę z „Tygodnikiem Powszechnym”. Od 1988 była członkiem PEN Clubu. Otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury w 1996 roku. W 2011 roku odznaczono Szymborską Orderem Orła Białego. Zmarła 1 lutego 2012 w Krakowie.
Kornel Filipowicz urodził się 27 października 1913 w Tarnopolu – powieściopisarz, nowelista, scenarzysta, poeta. Autor 37 książek, znany głównie z krótkich form literackich. Dzieciństwo i młodość spędził w Cieszynie (1923–1932), gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, a później gimnazjum. Przed II wojną światową studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i współredagował miesięcznik Nasz Wyraz (1936–1939). Wtedy też debiutował opublikowanym w „Zaraniu Śląskim” opowiadaniem Zapalniczka i wierszem, który ukazał się w „Gazecie Artystów”. Po wybuchu wojny brał udział w kampanii wrześniowej, po ucieczce z niewoli zaangażował się w działalność konspiracyjną. Po aresztowaniu był więźniem obozów koncentracyjnych Gross-Rosen i Sachsenhausen. Po wojnie zamieszkał w Krakowie i tam zmarł 28 lutego 1990 roku.
Kornel Filipowicz urodził się 27 października 1913 w Tarnopolu – powieściopisarz, nowelista, scenarzysta, poeta. Autor 37 książek, znany głównie z krótkich form literackich. Dzieciństwo i młodość spędził w Cieszynie (1923–1932), gdzie uczęszczał do szkoły podstawowej, a później gimnazjum. Przed II wojną światową studiował biologię na Uniwersytecie Jagiellońskim i współredagował miesięcznik Nasz Wyraz (1936–1939). Wtedy też debiutował opublikowanym w „Zaraniu Śląskim” opowiadaniem Zapalniczka i wierszem, który ukazał się w „Gazecie Artystów”. Po wybuchu wojny brał udział w kampanii wrześniowej, po ucieczce z niewoli zaangażował się w działalność konspiracyjną. Po aresztowaniu był więźniem obozów koncentracyjnych Gross-Rosen i Sachsenhausen. Po wojnie zamieszkał w Krakowie i tam zmarł 28 lutego 1990 roku.
(za „Wikipedią”)
O książce:
„Byliśmy końmi, które cwałują obok siebie”.
Wisława Szymborska
Wisława Szymborska
Przekazana nam za pośrednictwem książki korespondencja zaczyna się w 1966 roku dwoma listami lub pocztówkami (ostatnie są z października 1985 r.). Szymborska ma wtedy 43 lata, a Filipowicz o dziesięć lat więcej. W 1967 roku mamy już siedem listów. Najwięcej ich jest w 1968, gdy przez pół roku poetka leczy się w sanatorium w Zakopanem.
Czytając te listy i pocztówki wchodzimy bardzo w sferę prywatną obojga. Lecz nie ma tam gorących wyznań miłosnych – uczucie przejawia się w drobiazgach, w zainteresowaniu zdrowiem lub codziennymi potrzebami.
„Myślę tu o Tobie ciągle i kocham Cię bezustannie (tylko z przerwą obiadową)” – pisze Wisława do Kornela, a w innym miejscu: „Najlepiej w życiu ma Twój kot, bo jest przy Tobie”. Ten kot to Kizia.
Wiele listów zawiera rysunki Filipowicza lub zabawne wyklejanki Szymborskiej. Obojgu nie brakowało poczucia humoru, którym okraszają swoją korespondencję.
Dowiadujemy się z nich o wspólnej pasji obojga czyli zbieraniu pocztówek i o tym, jak Filipowicz lubił spędzać wolny czas. Bardzo rzadko natomiast opisują wydarzenia kulturalne, a już prawie wcale zdarzenia polityczne tamtego czasu.
Pod listami wydawca zamieszcza krótkie notki biograficzne wspominanych w listach osób. A te, które są oznaczone inicjałami nazwisk czy imion, rozszyfrowuje.
Zabrakło mi w książce biografii obojga, bo jeśli o Szymborskiej wiele powiedziano i napisano, to Filipowicz jest pisarzem zapomnianym, więc warto by było przybliżyć jego sylwetkę.
Myślę, że dla pełnego obrazu należałoby przeczytać biografię „Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wisławy Szymborskiej”, biografię Filipowicza „Ku wielkiej opowieści” i dopiero te listy.
A oto mój ulubiony cytat z listu Szymborskiej: „Zdumiewają mnie ludzie, którzy nie tylko muszą ze sobą zbiorowo jeść, spać i chorować, ale jeszcze chcą się razem bawić i nie czują potrzeby chwilowej izolacji”.
IRENA BROJEK Od urodzenia wrocławianka. Bibliotekarka z bogatą przeszłością (Politechnika, Szkoła Inspekcji Pracy, Dz.B.P., Uniwersytet, PWST, R.B.P, M.B.P.). Pomysłodawczyni i organizatorka kobiecej imprezy pod nazwą „dress-party”. Wykonuje i wystawia kolaże i wyklejanki. Miłośniczka książek, kina, kotów i osób z inteligentnym poczuciem humoru. Prowadzi interesujący blog: http://kotnagalezi1.blox.pl/html.
Czytając te listy i pocztówki wchodzimy bardzo w sferę prywatną obojga. Lecz nie ma tam gorących wyznań miłosnych – uczucie przejawia się w drobiazgach, w zainteresowaniu zdrowiem lub codziennymi potrzebami.
„Myślę tu o Tobie ciągle i kocham Cię bezustannie (tylko z przerwą obiadową)” – pisze Wisława do Kornela, a w innym miejscu: „Najlepiej w życiu ma Twój kot, bo jest przy Tobie”. Ten kot to Kizia.
Wiele listów zawiera rysunki Filipowicza lub zabawne wyklejanki Szymborskiej. Obojgu nie brakowało poczucia humoru, którym okraszają swoją korespondencję.
Dowiadujemy się z nich o wspólnej pasji obojga czyli zbieraniu pocztówek i o tym, jak Filipowicz lubił spędzać wolny czas. Bardzo rzadko natomiast opisują wydarzenia kulturalne, a już prawie wcale zdarzenia polityczne tamtego czasu.
Pod listami wydawca zamieszcza krótkie notki biograficzne wspominanych w listach osób. A te, które są oznaczone inicjałami nazwisk czy imion, rozszyfrowuje.
Zabrakło mi w książce biografii obojga, bo jeśli o Szymborskiej wiele powiedziano i napisano, to Filipowicz jest pisarzem zapomnianym, więc warto by było przybliżyć jego sylwetkę.
Myślę, że dla pełnego obrazu należałoby przeczytać biografię „Pamiątkowe rupiecie, przyjaciele i sny Wisławy Szymborskiej”, biografię Filipowicza „Ku wielkiej opowieści” i dopiero te listy.
A oto mój ulubiony cytat z listu Szymborskiej: „Zdumiewają mnie ludzie, którzy nie tylko muszą ze sobą zbiorowo jeść, spać i chorować, ale jeszcze chcą się razem bawić i nie czują potrzeby chwilowej izolacji”.
IRENA BROJEK Od urodzenia wrocławianka. Bibliotekarka z bogatą przeszłością (Politechnika, Szkoła Inspekcji Pracy, Dz.B.P., Uniwersytet, PWST, R.B.P, M.B.P.). Pomysłodawczyni i organizatorka kobiecej imprezy pod nazwą „dress-party”. Wykonuje i wystawia kolaże i wyklejanki. Miłośniczka książek, kina, kotów i osób z inteligentnym poczuciem humoru. Prowadzi interesujący blog: http://kotnagalezi1.blox.pl/html.