Tria Dvořáka, Smetany i Suka w wykonaniu formacji Sitkovetsky Trio

Antonín Dvořák, Bedřich Smetana, Josef Suk – Piano Trios
Sitkovetsky Trio
BIS-2059 • w. 2014, n.2013 • SACD, 73'11''

Nie ustaje zainteresowanie światowych firm fonograficznych muzyką naszych południowych sąsiadów. Tym razem szwedzka wytwórnia BIS sięgnęła po nieprzebrane bogactwo czeskiej kameralistyki, wybierając z niej dzieła szczególne, odznaczające się wyjątkową ekspresją i powstałe w szczególnych okolicznościach, upamiętniające osoby bliskie ich autorom. Melomani dobrze wiedzą, że kompozytorzy rosyjscy wykorzystywali gatunek tria fortepianowego w identycznym celu, tym razem mają okazję do zapoznania się z innym, ale także słowiańskim ujęciem tematu.

Płytę otwiera niewątpliwe arcydzieło nie tylko czeskiej, ale i europejskiej kameralistyki XIX wieku – III Trio f-moll op.65 Antonína Dvořáka, skomponowane w okresie bardzo intensywnej pracy twórczej autora Rusałki, zapowiadające swoją mistrzowską formą, bogactwem treści i dramatyczną ekspresją genialną VII Symfonię d-moll, napisaną rok później (1884). Punktem centralnym krążka jest inna wielka kompozycja, zajmująca w dorobku Bedřicha Smetany dzieło szczególne – Trio g-moll op.15, powstałe w 1855 r. po śmierci zaledwie czteroletniej, utalentowanej muzycznie córeczki. Już sam początek, pełen boleści recytatyw skrzypiec solo, dowodzi, co było inspiracją do napisania dzieła i jak wysoką emocjonalnie temperaturę będzie ono mieć. Na końcu dysku zamieszczono, niezbyt zresztą logicznie, pozycję najkrótszą, czyli Elegię Des-dur op.23. Suka (1902), mającej na celu uczczenie pamięci autora cyklu poezji Vyšehrad Jiuliusa Zeyera. Tytuł jest bardzo adekwatny do zawartości dzieła, trwającego zaledwie kilka minut, za to pełnego melancholijnych, pełnych wyrazu brzmień i melodii.

Trio im. Sitkowieckiego jest stosunkowo młodą formacją i jej kreację zaprezentowaną na niniejszym krążku uznaję za wartościową i zasługującą na uznanie. Niestety, w dziele największego formatu, czyli w Triu Dvořáka, zabrakło mi pogłębienia dramatycznego wyrazu, a w tej akurat kompozycji aż kipi od emocji od początku do końca. Kameraliści podali utwór w dość umiarkowanym tempie i jakby ostrożnie, podczas gdy autorzy najlepszej wg mnie płytowej kreacji op.65, Trio im. Smetany, udowadniają, jak wielki potencjał dramatyczny tkwi w owej pozycji, nie wahając się „podkręcać” niekiedy tempa czy przykładając się bardziej do uwypuklenia dynamicznych kontrastów.  Wykonanie Czechów na krążku Supraphonu żyje, wstrząsa i porywa, zaś to z płyty wytwórni BIS pozostawia lekki niedosyt, aczkolwiek utrzymane jest na naprawdę wysokim poziomie muzycznym. Żadnych zastrzeżeń za to nie mam do wspaniale zagranego dzieła autora Sprzedanej narzeczonej, ani do intensywnej gry i mądrej interpretacji Elegii Suka, gdzie zwolnienie tempa akurat przyniosło bardzo dobre rezultaty, co udowadnia  porównanie nagrania z płytą wytwórni Hyperion i wersją zespołu Florestan Trio.

Niniejszy krążek polecam uwadze miłośnikom wielkiej kameralistyki oraz słuchaczom ceniącym muzykę słowiańską, do których zalicza się niżej podpisany. Za warte poznania uznaję także dwa wyśmienite albumy wydane przez Supraphon w latach 2005 – 2006, ze wspaniałymi wykonaniami wspomnianego już wyżej Tria im. Smetany. Są bardzo atrakcyjną fonograficzną alternatywą dla omawianej produkcji, przede wszystkim w dziele patrona czeskiej formacji oraz w op. 65 Antonína Dvořáka.

Tę recenzje oraz inne teksty można znaleźć na stronie autora:
plytomaniak.blogspot.com.PAWEŁ CHMIELOWSKI
Recenzent płytowy, dziennikarz muzyczny, publikujący na łamach Muzyki 21, Twojej Muzy oraz czeskiego pisma Harmonie. Prowadzi własną stronę z omówieniami nagrań muzycznych – https://plytomaniak.blogspot.com/.