Zajęcia przeznaczone są dla dzieci w wieku sześciu lub siedmiu lat. Trwają około godziny. Prowadzone są w formie zabawy. Cel zajęć to przekazanie małym czytelnikom podstawowych informacji o Fryderyku Chopinie, rozbudzenie ich wyobraźni muzycznej, plastycznej, literackiej i teatralnej.
Pomoce metodyczne:
nagrania muzyki Chopina, Waltz in D flat, Op. 64, No 1 „Minute”,
tekturowa makieta dworku Chopina, w oknach ukryte informacje o życiu i twórczości kompozytora,
pacynka (chłopczyk),
dwa koszyki, papierowy klucz wiolinowy i klawisze (czarne,np. 13; białe, np. 19), pianino.
Przebieg spotkania:
Wprowadzenie do zajęć:
opowieść o niebieskim pianinie (takie jest w naszym dziale dziecięcym; może być makieta można odwołać się do dziecięcej wyobraźni czy pokazać zdjęcie instrumentu).
makieta dworku z XIX wieku,
w oknach ukryte informacje o kompozytorze, jego rodzicach, rodzeństwie, nauce, pierwszym koncercie, podróżach, sławie i konkursach chopinowskich. (Fotografie)
opowieść o nutkach,
zabawa ruchowa „Pięciolinia”.
Czas naszej wizyty w domu Fryderyka Chopina już się kończy. Teraz przy pomocy czarodziejskiej pięciolinii postaramy wydostać się z czasu, w którym żył Fryderyk Chopin, z XIX wieku i powrócimy do naszego czasu, do XXI wieku. Zrobimy to przy pomocy pięciolinii.
Pomoce metodyczne:
nagrania muzyki Chopina, Waltz in D flat, Op. 64, No 1 „Minute”,
tekturowa makieta dworku Chopina, w oknach ukryte informacje o życiu i twórczości kompozytora,
pacynka (chłopczyk),
dwa koszyki, papierowy klucz wiolinowy i klawisze (czarne,np. 13; białe, np. 19), pianino.
Przebieg spotkania:
Wprowadzenie do zajęć:
opowieść o niebieskim pianinie (takie jest w naszym dziale dziecięcym; może być makieta można odwołać się do dziecięcej wyobraźni czy pokazać zdjęcie instrumentu).
Dzieci siedzą w kole, a bibliotekarz zaczyna snuć opowieść:
W ślicznym domku w salonie stało od dawna stare, niebieskie pianino, a przy nim kręcone krzesło. Na tym pianinie nikt nie mógł grać, bo instrument nie miał ani jednego klawisza. Kto i dlaczego zabrał te białe i czarne klawisze? Tego nie dowiemy się nigdy. Pewnego razu chłopczyk z domku poszedł z dwoma koszykami do lasu i znalazł białe i czarne klawisze. Do białego koszyczka zebrał białe klawisze, do czarnego – czarne.
Prowadzący podchodzi z 2 koszykami do dzieci i prosi, aby wybrały białe lub czarne klawisze, a następnie przykleiły taśmą do sweterków.
zabawa ruchowa „Klawiatura”.
Prowadzimy opowieść dalej, a dzieci naśladują zachowanie klawiszy.
Klawisze były bardzo niegrzeczne. Ciągle podskakiwały, raz na jednej nodze, to na drugiej, raz nisko, raz wysoko. Kręciły się w kółko, łapały się za rączki i tańczyły walczyka. Chłopczyk nie mógł znieść tej wrzawy, więc postanowił ułożyć klawisze. Najpierw ułożył obok siebie same białe, których było więcej. (Dzieci z białymi klawiszami stają w szeregu). Potem ułożył między nimi czarne, po dwa i po trzy, i tak powstała klawiatura.
Otwieramy pianino, pokazujemy klawiaturę.
Na podobnym instrumencie, tylko nieco większym, wspaniale grał najsławniejszy polski kompozytor Fryderyk Chopin.
Prosimy dzieci, by usiadły w kole.
Rozwinięcie tematu spotkania czyli przekazanie dzieciom najważniejszych wiadomości o Fryderyku Chopinie:makieta dworku z XIX wieku,
w oknach ukryte informacje o kompozytorze, jego rodzicach, rodzeństwie, nauce, pierwszym koncercie, podróżach, sławie i konkursach chopinowskich. (Fotografie)
Otwieramy środkowe okienko domku (salon), pokazujemy ilustrację przedstawiającą Fryderyka grającego na fortepianie i puszczamy kilka taktów jednego z mazurków Chopina. Zwiedzamy dom, otwieramy kolejne okienka i odczytujemy umieszczone w nich informacje.
Poznaliśmy już Pana Chopina i jego dom, wracamy do salonu.
Otwieramy szeroko środkowe okienko z wizerunkiem pianisty, Prosimy, by dzieci położyły się wygodnie na wykładzinie, przymknęły oczy i posłuchały chopinowskiego walca. (Waltz in D flat, Op. 64, No 1 „Minute”). Po wysłuchaniu utworu dzieci siadają przy kartkach papieru i malują to, co im przyszło na myśl w czasie słuchania muzyki (akwarele, lub plakatówki).
Zakończenie zajęć:opowieść o nutkach,
zabawa ruchowa „Pięciolinia”.
Czas naszej wizyty w domu Fryderyka Chopina już się kończy. Teraz przy pomocy czarodziejskiej pięciolinii postaramy wydostać się z czasu, w którym żył Fryderyk Chopin, z XIX wieku i powrócimy do naszego czasu, do XXI wieku. Zrobimy to przy pomocy pięciolinii.
Malujemy kredą pięciolinię i umieszczamy na niej klucz wiolinowy.
Czarodziejski klucz wiolinowy otwiera drogę do krainy muzyki. Otworzył nam pięciolinię i zaprasza nutki do siebie. Jesteście nutkami, więc pamiętajcie: nie może jedna nutka wchodzić na drugą i popychać jej; nuty, żeby nie spaść muszą siedzieć równo, jedna obok drugiej albo na liniach, albo na polach między liniami.
Dzieci ustawiają się na pięciolinii i rozpoczynamy zabawę.
Nutki bardzo lubią zmieniać miejsca. Te, które stały na liniach, schodzą na pola, a z pól wskakują na linie. (Zmiany powtarzane dwukrotnie.)
Nutki po takich zabawach są zawsze szczęśliwe i pełne wrażeń, tak, jak dzieci, które wracają z domu Fryderyka Chopina.
Portret rzeźbiarski F. Chopina w Żelazowej Woli. Fot. Agnieszka Baranowska. CC Licence, www.flickr.com